Ben je ooit zo gestrest geweest dat ontspannen moeilijk was? Ons lichaam weet wanneer het alert moet blijven en moet vechten en wanneer het moet ontspannen.
Maar te veel stress kan het moeilijk maken voor ons lichaam om met dingen om te gaan en zich aan te passen aan onze fysieke en mentale behoeften. Dus hoe kunnen we ons lichaam beter helpen omgaan met stress en ervoor zorgen dat we kunnen ontspannen wanneer dat nodig is?
Zoals we al zeiden, zijn onze lichamen goed uitgerust om zowel fysieke als mentale stress aan te kunnen. Het heeft alleen een klein duwtje nodig.
Alles over zenuwen
Leer meer over hoe je lichaam werkt als je het wilt helpen ontspannen en beter slapen. Dankzij onze zenuwen kan onze hersenen ons lichaam vertellen wat het moet doen en horen wat het te zeggen heeft.
De nervus vagus is een zenuw die ons kan helpen omgaan met en stress te beheersen. Maar om volledig te begrijpen en te waarderen hoe de nervus vagus ons helpt stress te beheersen en gezond te blijven, moeten we weten hoe ons zenuwstelsel werkt.
Ons zenuwstelsel is het centrum van hoe ons lichaam met zichzelf communiceert. Het verbindt de rest van ons lichaam met onze hersenen en bestuurt onze zintuigen, emoties en lichaamsfuncties. Deze zenuwtakken kunnen in verschillende groepen worden ingedeeld op basis van waar ze zich bevinden en wat ze doen. Je kunt het zenuwstelsel in twee delen verdelen:
De hersenen en het ruggenmerg
gewoonte menu
Je zou kunnen zeggen dat het centrale zenuwstelsel (CNS) het hoofdkantoor van de zenuwen is. Het centrale zenuwstelsel bestaat uit de hersenen en het ruggenmerg. De meeste systemen en organen van het lichaam doen maar één ding, maar het centrale zenuwstelsel kan meer dan één ding tegelijk doen.
Het CNS bestuurt alle vrijwillige en onvrijwillige bewegingen, zoals praten, lopen, knipperen en ademen. Het is ook de basis voor onze gedachten, gevoelens en hoe we de wereld zien.
Perifere zenuwstelsel
De zenuwen die niet in het centrale zenuwstelsel zitten, maken deel uit van het perifere zenuwstelsel (PNS) (CNS). Het PNS is verantwoordelijk voor het verbinden van het CNS met de organen, ledematen en huid. Dit doet het met behulp van zijn vele zenuwtakken.
Deze zenuwen lopen van de hersenen naar de uiteinden van het lichaam. Het perifere zenuwstelsel laat de hersenen en het ruggenmerg informatie ontvangen van en verzenden naar verschillende delen van het lichaam. Dit helpt ons te reageren op wat er om ons heen gebeurt. Het PZS bestaat uit twee delen:
Somatisch zenuwstelsel
Een deel van het perifere zenuwstelsel, het somatische systeem, draagt sensorische en motorische informatie naar en van de hersenen. Zowel vrijwillige beweging als de uitwisseling van sensorische gegevens worden gecontroleerd door het somatische systeem.
Systeem van autonome zenuwen
Het autonome zenuwstelsel van het PZS regelt oncontroleerbare fysiologische processen zoals ademhaling, spijsvertering, hartslag en bloedstroom. Het ANS maakt het mogelijk dat een aantal lichaamsprocessen plaatsvinden zonder onze bewustwording of bewuste controle. Dit systeem bestaat uit twee delen:
Systeem van sympathie
Door de vecht-of-vlucht-reactie te beheersen, geeft het sympathische systeem het lichaam energie om het klaar te maken voor bedreigingen van buitenaf. Het sympathische zenuwstelsel reageert op de noodzaak tot actie door de hartslag te verhogen, de pupillen te verwijden, sneller te ademen, de bloedtoevoer naar de spieren te vergroten en zweten te veroorzaken.
Parasympathisch systeem
Het parasympathische zenuwstelsel spaart energie en andere fysieke hulpbronnen om normale fysiologische processen te behouden. Het lichaam verbruikt meer energie wanneer we in de vecht-of-vlucht-reactie zijn.
Het parasympathische zenuwstelsel brengt het lichaam terug naar een staat van natuurlijke rust nadat de waargenomen dreiging is verdwenen. Bijvoorbeeld, je zult langzamer ademen, je hartslag zal vertragen en er zal minder bloed naar je spieren stromen.
Welke effecten heeft stress op de zenuwen?
Wanneer we gestrest zijn, regelt ons autonome zenuwstelsel hoe ons lichaam reageert. De volgende stappen worden genomen:
Zoals eerder vermeld, is het sympathische zenuwstelsel betrokken bij de “vecht-of-vlucht”-reactie. Wanneer het lichaam gestrest is, richt het zijn energiebronnen op het vermijden van een potentieel dodelijke situatie of het vluchten voor een tegenstander.
Het systeem stimuleert de bijnieren om de stresshormonen adrenaline en cortisol vrij te geven. Om met de noodsituatie om te gaan, zorgen deze hormonen ervoor dat het hart sneller klopt, de ademhalingsfrequentie toeneemt, de bloedvaten in armen en benen verwijden, het spijsverteringsproces verandert en de bloedglucosespiegels stijgen.
De SNS-reactie is vrij snel om het lichaam voor te bereiden op een noodsituatie of acute stress—kortdurende stress. Wanneer de crisis voorbij is, keert het lichaam meestal terug naar de pre-crisis, stressvrije toestand. Het parasympathische zenuwstelsel werkt het sympathische zenuwstelsel tegen en helpt bij het herstel. Overmatige activiteit van het parasympathische zenuwstelsel kan daarentegen stressreacties verergeren door ademhalingsproblemen zoals astma, verhoogde vasodilatatie en slechte bloedcirculatie te bevorderen.
Alle componenten van het autonome zenuwstelsel hebben nauwe relaties met het immuunsysteem, dat ook stressreacties kan reguleren. Het centrale zenuwstelsel is vooral belangrijk bij het activeren van stressreacties omdat het het autonome zenuwstelsel beheert en een cruciale rol speelt bij het beoordelen van situaties als potentieel gevaarlijk.
Stress kan het lichaam uitputten als het vaak wordt ervaren. Dit is vooral gevaarlijk wanneer het lichaam alledaagse stressoren interpreteert als een reden om de vecht-of-vluchtrespons te activeren. Het autonome zenuwstelsel blijft fysieke reacties stimuleren, waardoor het lichaam wordt beschadigd en zijn natuurlijke vermogen om te herstellen van stressoren uitgeput raakt.
Meer dan stress is het de constante stimulatie van het zenuwstelsel om te reageren die de echte schade veroorzaakt. Na een bepaald punt is het lichaam niet meer in staat om stresshormonen te beheersen en blijft het hyperactief lang nadat de dreiging is verdwenen. Dit veroorzaakt veel langdurige gezondheidsproblemen, zoals diabetes en hartziekten.
Cytokines zijn eiwitten die worden vrijgegeven om het immuunsysteem te signaleren om aan het werk te gaan. Een studie toonde echter aan dat chronische stress de afgifte van pro-inflammatoire cytokines veroorzaakt. Deze afgifte veroorzaakt chronische ontsteking, wat niet alleen fysieke aandoeningen zoals hart- en vaatziekten, diabetes, kanker en auto-immuunziekten veroorzaakt, maar ook een breed scala aan mentale gezondheidsproblemen zoals depressie en angst.
De nervus vagus
De nervus vagus is een complexe hersenzenuw die in de hersenen ontstaat. Deze zenuw regelt zowel sensorische processen als motorische informatie voor beweging door het hele lichaam. Het zendt informatie heen en weer van het oppervlak van de hersenen naar de weefsels en organen van het lichaam.
De nervus vagus, die de hersenstam verbindt met de rest van het lichaam, bevat twee clusters van sensorische zenuwcellen. Het stelt de hersenen in staat om verschillende lichaamsfuncties te monitoren en informatie te ontvangen. Het is verantwoordelijk voor veel vitale inwendige organen, waaronder het spijsverteringskanaal, het hart en de longen.
De nervus vagus is betrokken bij zowel het sympathische als het parasympathische zenuwstelsel.
De nervus vagus vervult de volgende functies:
Hartslag en bloeddrukregeling
ademhalingsfrequentie
Het spijsverteringssysteem moet in balans zijn.
Vasomotorische activiteiten omvatten het verwijden en vernauwen van bloedvaten.
Niezen, hoesten, braken, kokhalsreflex, slikken en andere reflexreacties
Enige spiercontrole, voornamelijk rond de nek, keel en mond.
Omdat het een belangrijke rol speelt in de PZS-respons, kan stimulatie van de nervus vagus mensen helpen om het evenwicht in hun lichaam te herstellen.
De nervus vagus, stress en ontspanning
Wanneer we in een stressvolle situatie verkeren, wordt ons lichaam gespannen door het sympathische zenuwstelsel. Om zich voor te bereiden op een vermeende aanval, gaat ons hart sneller kloppen en komt ons lichaam in overdrive.
Hoewel de nervus vagus niet deelneemt aan het sympathische zenuwstelsel, werkt hij wel om de activiteit ervan te verminderen. Dit komt doordat hij het parasympathische zenuwstelsel stimuleert, waardoor het lichaam kan ontspannen.
De nervus vagus helpt ons lichaam om met stress om te gaan door sommige autonome parasympathische reacties te verhogen. Hierdoor word je automatisch meer ontspannen en rustig.
Iedereen die zich bewust is van de verbinding tussen lichaam en geest, kan de diepe link opmerken die bestaat tussen onze mentale en darmgezondheid. Iedereen die lijdt aan een darmgerelateerde ontstekingsziekte zal je vertellen dat mentale stress een negatieve gastro-intestinale reactie kan veroorzaken.
Je kunt de nervus vagus niet negeren als je je immuunsysteem gezond wilt houden. Recente onderzoeken hebben aangetoond dat de nervus vagus een belangrijke rol speelt in deze hersen-darmverbinding, wat het belang ervan bij stressmanagement benadrukt.
Hoe beïnvloedt de nervus vagus de slaap?
Een studie toonde aan dat stimulatie van de nervus vagus slaappatronen kan veranderen. Het is niet verrassend dat de nervus vagus onze slaap kan beïnvloeden, omdat hij onze ademhaling, hartslag, bloeddruk en andere lichaamsfuncties reguleert.
De nervus vagus kan, door de parasympathische kant van autonome reacties te ondersteunen, ons lichaam van een gestreste toestand naar een meer vredige toestand brengen.
Je kunt de nervus vagus beïnvloeden om zijn ontspanningsreactie te vergroten door deze te stimuleren. Wanneer je ontspannen bent en niet gespannen, is je lichaam van nature meer geneigd om in slaap te vallen.
De nervus vagus reguleert het zenuwstelsel door de ontspanningsreactie te verhogen, wat essentieel is voor een goede nachtrust.
Je zenuwen bereiden je lichaam voor op slaap door autonome signalen te sturen, de parasympathische activiteit te verhogen en elke sympathische reactie te onderdrukken. Terwijl je hartslag daalt en je langzame, diepe ademhalingen begint te nemen, kom je in een staat van ontspanning die leidt tot een nacht van diepe en efficiënte slaap.
Als je nervus vagus niet de juiste stimulatie krijgt, kan dit een reeks slaapproblemen veroorzaken. Sommige nachten slaap je niet goed, en andere nachten misschien helemaal niet.
Als je nervus vagus niet goed geactiveerd wordt, kun je verschillende slaapstoornissen en slaaptekort ervaren. Misschien krijg je niet genoeg slaap, word je vaak wakker, of kun je helemaal niet slapen. De oplossing voor al deze problemen ligt in de activatie van de nervus vagus.
Vaguszenuwstimulatie
Een paar studies hebben aangetoond dat stimulatie van de nervus vagus effectief is voor een juiste activatie. Onderzoekers en artsen hebben gezocht naar manieren om de nervus vagus te stimuleren, omdat stimulatie ervoor zorgt dat deze beter functioneert bij het ondersteunen van de parasympathische autonome zenuwrespons.
Hier zijn een paar ideeën om je nervus vagus te stimuleren:
Transcutane stimulatie van de nervus vagus (tVNS) is een methode om de nervus vagus te stimuleren. Een niet-invasief tVNS-apparaat dat elektrische impulsen genereert, wordt gebruikt om deze methode uit te voeren. Dit apparaat wordt op je nek geplaatst en gebruikt elektroden om milde elektrische pulsen naar de zenuw te sturen, waardoor de natuurlijke vagale reacties worden gestimuleerd.
Homeostase is het vermogen van het lichaam om zichzelf in een stabiele toestand te brengen door zijn interne omgeving te reguleren. De nervus vagus kan gestimuleerd worden door het bereiken van homeostase. Deze toestand kan op verschillende manieren worden opgewekt, waaronder:
Beweging: Het verhogen van je hartslag kan de sympathische zenuwrespons van je lichaam verhogen. Zodra je stopt, stuurt de hersenen echter onmiddellijk een bericht om de parasympathische activiteit te verhogen, waardoor de nervus vagus reageert.
De ultieme autonome balans is in- en uitademen. Wanneer je inademt, activeer je het sympathische zenuwstelsel van je lichaam. Bij het uitademen moedig je het aan om terug te keren naar een staat van kalmte. Daarom kunnen diepe, langzame ademhalingen je nervus vagus stimuleren.
Meditatie: Wanneer je mediteert, moedig je je lichaam aan te ontspannen en het parasympathische zenuwstelsel te activeren. Je kunt neuriën en chanten in je meditatieroutine opnemen om je keelspieren en stembanden te versterken. De motorische activiteiten van deze spieren worden geactiveerd door de nervus vagus, dus ze worden automatisch gestimuleerd.
Massages zijn een uitstekende manier om stress te verlichten. Ze zorgen voor ontspanning en bevorderen de homeostase in je lichaam. Een volledige lichaamsmassage kan meerdere zenuwen tegelijk stimuleren.
Probeer de Pulsetto
TLDR:Een revolutie in de strijd tegen stress, angst en slaapstoornissen. Het Pulsetto-apparaat is een gebruiksvriendelijk, draagbaar stukje technologie dat slechts enkele minuten nodig heeft om je nervus vagus thuis te activeren. Bediend via een eenvoudige mobiele app, heeft Pulsetto vooraf ingestelde sessies om stress, angst of slapeloosheid te voorkomen of aan te pakken. Pulsetto parasympathische zenuwstelsel activatiesessies duren slechts 6 minuten, en wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de effecten direct voelbaar zijn. Je zult jezelf kalmer, meer ontspannen en met een helderder hoofd voelen. Het verlaagt stress en angst, verbetert je levenskwaliteit en verhoogt je focus.
Dus, klaar om terug te vechten tegen de stressfabriek? Maak nu thuis gebruik van de voordelen van stimulatie van de nervus vagus om zowel je resultaten op het werk als je welzijn thuis te verbeteren.
